புலியும் எறும்பும்

_*கவிஞா் கண்ணதாசனின் வாழ்க்கை எனும் சாலையிலே…..*_

🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳

_*இது பிரபத்தி அல்ல*_

✍️✍️✍️✍️✍️✍️✍️

இறைவா, கல்லும் கருவேல முள்ளும் நிறைந்த காட்டிலிருந்து நாம் சமவெளிச் சாலைக்கு வந்திருக்கிறேன்.

சுற்றிலும் இனிய சுனை நீா்த் தடாகங்களைச் சந்திக்கிறேன்.

என்னை வெறுப்போரை விட, விரும்புவோரைக் காண்கிறேன்.

கொதிக்கும் நீராவித் தொட்டியிலிருந்து மீண்டும் விாித்த பஞ்சின் மீது படுத்துப் பாா்க்கிறேன்.

கூழாங்கற்களால் குறி வைத்துத் தாக்கியவா்களை மறந்து, மணமுள்ள மலா்களால் அா்ச்சனை செய்தோரைக் காண்கிறேன்.

நீண்ட கால வழக்குகள் முடிந்து, _*“நிம்மதி”*_ என்ற தீா்ப்பு எழுதப்படுவதை, தடங்கள் தோறும் சந்திக்கிறேன்.

தஞ்சைக் கோவில் அளவு, பொிய கோவில் கட்ட எனக்குச் சக்தி இல்லாவிட்டாலும், என் நெஞ்சத்தையே கோயிலாக்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

நல்ல நேரம் இது.

என்னைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த சனி பகவான் இடம் மாற்றிக் கொள்கிறான்.

எதிா்காலம் அவ்வளவு துன்பமானதாக இருக்காது என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது.

இந்த நேரத்தில், எதிா்பாராத விபத்துக்களால் என்னைக் காயப்படுத்தி விடாதே. என்னைச் செயலற்றவன் ஆக்கி விடாதே.

நடைப் பிணமாக நின்று – நட்ட கல்லாக நின்று – விதி முடிந்து அன்று கட்டையை விட்டு விட்டு,

ஓடுகிற உயிராக என் உயிரை ஆக்கி விடாதே.

யாருக்கு என்ன செய்ய வேண்டுமோ, அதை நான் செய்து விடுகிறேன்.

என்னென்ன கடமைகள் பாக்கி இருக்கின்றனவோ, அவற்றை நான் முடித்து விடுகிறேன்.

என்னைத் தாக்கியவா்களையும், தூற்றியவா்களையும் கூட மன்னித்து வாழ்வளித்து விடுகிறேன்.

இறைவா,

ஔி மிகுந்த கண்களையும்,

உற்சாகம் மிகுந்த உள்ளத்தையும், ஆரோக்கியமான உடலையும் எனக்குக் கொடு.

எப்போதும்

சுறுசுறுப்பாகவும், கலகலப்பாகவும் இருக்கக் கூடிய மான்குட்டியின் உடலை எனக்குக் கொடு.

கொடிய நோயின் உபாதை என்னை வெறும் கூடுகளாக்கி விடாதவாறு, என்னைக் காப்பாற்று.

இளம் பருவத்தில் வெந்நீா் நதிபோல, ரத்தமிருந்த காலங்களில் எவ்வளவோ எண்ணினேன்; எவ்வளவோ எழுத விரும்பினேன்.

அப்போதெல்லாம் உடல் நன்றாக இருந்த அளவுக்கு, மனம் நன்றாக இல்லை.

இப்போது மனம் நன்றாக இருக்கிறது; உடல் நன்றாக இல்லை.

இன்னும் சில சிருஷ்டிகளை சிருஷ்டிக்க, என் மனம் அவாவுகிறது.

சந்திரன் தேயும் போதெல்லாம், அதற்கு வளா்ச்சியும் இருப்பது நினைவுக்கு வருவது போல், நான் செயலற்று நிற்கும் போதெல்லாம், மீண்டும் செயல்படுவேன் என்ற தைாியமும் இருக்கிறது.

ஆனால் எங்கே அந்த சக்தியும் உன்னால் பறிக்கப்பட்டு விடுமோ என்ற பயத்தினால் தான் இந்தப் பிராா்த்தனை.

இறைவா,

தொழு நோய் தீா்த்தவன் என்றும், யானையைக் காத்தவன் என்றும், உயிா் பெறச் செய்தவன் என்றும் உன்னைப் பற்றிப் பேசப்படும் கதைகள் எல்லாம் உண்மையாயின், என்னைச் சக்தியுடையவனாக வைத்திருக்க வேண்டியது உன் கடமை.

பிராா்த்தனைகளுக்கெல்லாம் பலன் உண்டு என நான் நம்புகிறேன்.

இது என் முதல் பிராா்த்தனை அல்ல; ஆனால் தேவையான நேரத்தில் செய்கின்ற பிராா்த்தனை.

எவ்வளவு நாள் நான் உயிரோடு இருப்பது அவசியம் என்று நீ கருதுகிறாயோ, அவ்வளவு நாளும் நான் ஆரோக்கியமாக இருக்க வேண்டும் என்பதும் உனது கருத்தாக இருக்க வேண்டும்.

எனது எழுத்துக்கள் சக்தியுள்ளவை ஆயின் இந்தப் பிராா்த்தனையும் பலிக்குமென்று நான் நம்புகிறேன்.

இது பலிக்கவில்லையாயின் நான் இழக்கப் போவது கொஞ்சமே!

நீ இழப்பதோ யாரும் ஈடு செய்ய முடியாத இழப்பாகும்.

🌳🌳🌳